اخلاق فردی ، اجتماعی و اداری

انسان، مهمترین آرمان و انگیزۀ خود را از زندگی حصول کامیابی و سعادت میپندارد و بر اساس دریافتهای ذهنی خویش از این معنا و مفهوم، مسیر حیات و زیست خویش را تعیین مینماید. فهم و درک و شناخت هر فرد نسبت به چیستی خوشبختی و سعادت، توجیهگر چگونگی رسیدن به آن است و بر همین اساس، چارچوب و ایدئولوژیی که وی برای خود بر میگزیند،
بروندادهای اخلاقی او را رقم میزنند. امیدواری یا نا امیدی، نشاط یا افسردگی، تلاش و کوشش یا تنبلی و سستی و گزینه هایی که در دایره عناصر و مباحث اخلاقی قرار میگیرند، همه و همه تحصیل همان مایه و چارچوبی است که فرد از لحاظ فکری و عقیدتی برای خود بر میگزیند.
برخی از افراد، باری به هر جهت زندگی میکنند، شاید بتوان آنها را در زمرۀ انسانهای التقاطی دستهبندی نمود، اما کسانی هستند که پیرو مکتب، ایدئولوژی و یا بنیان فکری مشخصی بوده و خود را ملزم به پیروی از آن میدانند. بنابراین رهروان مکاتب فکری و ادیان قدسی و یا غیر قدسی را میتوان از لحاظ اخلاقی و منش فکری و بر اساس آموزههای نظری و عملی آیین متبوع آنان، باز شناخت.