روابط عمومی در مدیریت شهری

امروزه به‌دلیل گسترش فرهنگ شهرنشینی و افزایش جمعیت ساکن در شهرها، تامین مایحتاج زندگی جامعه شهری ازجمله مهم‌ترین مسائلی است که مورد توجه سازمان‌های مرتبط با امور شهری و در رأس همه این سازمان‌ها، شهرداری قرار می‌گیرد.
توسعه روزافزون شهرها و مسائل و مشکلات ناشی از آن، شهرداری‌ها را از یک سازمان صرفاً خدماتی، تبدیل به سازمانی گسترده با ابعاد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی کرده و روزبه‌روز به نقش اجتماعی این نهاد مردمی رونق بیشتر می‌دهد.
بدون مشارکت شهروندان، اداره مطلوب یک شهر تقریباً غیرممکن خواهد بود. در این میان برقراری ارتباط صحیح و تعامل منطقی با شهروندان حائز اهمیت و نقش روابط عمومی‌ها در چنین سازمانی نقشی بی‌بدیل و تعیین‌کننده به‌نظر می‌رسد که به هیچ عنوان قابل مقایسه با روابط عمومی نهادهای دولتی و بخش خصوصی نیست؛ چرا که در نهادهای دولتی اکثراً بودجه از طریق دولت تامین و معمولاً نقش مردم و رضایت آنها چندان تأثیری در امورات چنین سازمان‌هایی ندارد، درصورتی که در شهرداری‌ها، رضایت و عدم‌رضایت شهروندان مستقیماً در نحوه اداره شهرها تأثیر می‌گذارد.
واضح است که هرگونه اختلال در ارتباط بین شهرداری‌ها و شهروندان، مشکلات جبران‌ناپذیری را بر مدیریت شهری وارد خواهد کرد. لذا روابط عمومی در شهرداری‌ها، بایستی با ایجاد و حفظ خطوط دوجانبه ارتباطی و درک متقابل بین مردم و سازمان پایه و اساس همکاری متقابل و تعامل سازنده را پی‌ریزی و با استفاده از تکنیک‌های ارتباطی معقول و مناسب، پیوسته از خواسته‌ها و نظریات عموم مردم آگاه و پاسخگوی نیاز آنها باشد.
روابط عمومی در شهرداری‌ها، بایستی به‌عنوان وکیل مدافع از یک سو، سعی در اطلاع‌رسانی و تبلیغ عملکرد مدیران و کارکنان مجموعه کرده و از سویی دیگر، به‌عنوان مدعی‌العموم نیازها و پیشنهادات شهروندان را به مدیران انتقال و پیگیر خواسته‌های آنان باشند.
روابط عمومی در مدیریت شهری علاوه بر اینکه باید در اطلاع‌رسانی صحیح و سریع طرح‌ها و برنامه‌های شهرداری‌ها و پدید آوردن زمینه مشارکت شهروندان در برنامه‌های شهرداری به‌طور شبانه‌روزی فعال باشد، می‌بایست به‌علت افزایش انتظارات شهروندان و سازمان‌های موجود در جامعه از شهرداری‌ها و مدیران شهری، به سمت ایجاد و تحقق روابط عمومی مردم‌گرا، که در آن آگاهی از محتوای افکار عمومی و ارائه پاسخ‌های حرفه‌ای به شهروندان و رسانه‌ها اصل عمده است، گام بردارند و با انجام نظرسنجی‌های علمی و اصولی، نیازها و اولویت‌های اصلی شهروندان را برای مدیران ارشد شهری مشخص کند تا فاصله میان این نیازها و اولویت‌های اجرایی مدیران کاهش یابد.
بنابراین توجه به هر دو بعد ارتباطات، یعنی ارتباطات درون‌سازمانی و ارتباطات برون‌سازمانی، ضرورتی برای انجام بهینه فعالیت‌های روابط عمومی در شهرداری محسوب می‌شود. در بعد ارتباطات درون‌سازمانی، همگرایی سازمان را مدنظر قرار داده و در بعد ارتباطات برون‌سازمانی، همراهی رسانه‌ها و مشارکت مردمی را مورد توجه قرار می‌دهد.