برنامه ریزی استراتژیک ونقش آن در برنامه ریزی امور فرهنگی

آینده شناسی به افراد، سازمان‌ها و جوامع کمک می‌کند تا «فرصت‌های» پیش روی خود را به گونه‌ای پیش دستانه بشناسند و با آمادگی قبلی، به استقبال آینده روند. متأسفانه، تفکر مشکل محوری، این دیدگاه را به ما القا کرده است که همه مشکلات تقریباً از یک نوع هستند و با یک شاه کلید حل می‌شوند. به همین دلیل، در اغلب موارد به تجربه‌ها و موفقیت‌های گذشته خود در حل مشکلات استناد می‌کنیم و یادگیری‌های گذشته خود را با اصرار تمام به امروز و آینده می‌کشانیم؛ غافل از اینکه جهان امروز به سرعت در حال تغییر است و آنچه که دیروز می‌توانسته کلید حل یک مشکل باشد، لزوماً در شرایط کنونی چاره ساز نیست و نمی تواند برای آینده مفید باشد. آینده شناسی مدعی نیست می‌تواند آینده را به طور قطعی پیش بینی کند و درصدد رویابافی برای سرگرم کردن مردم یا مدیران و سازمان‌ها نیست. به قول ادوارد کورنیش – بنیانگذار و رهبر انجمن آینده جهان – مهم ترین هدف از آینده شناسی را می‌توان به این صورت خلاصه کرد که «درک کنیم با تداوم روندهای امروز، در آینده چه روی خواهد داد و تصمیم بگیریم آیا چنین آینده‌ای برای ما مطلوب است یا نه؟ و اگر نیست، بکوشیم آن را تغییر دهیم».